باوهاوس (1933 – 1919)

مکتب باوهاوس در آلمان، اصولی را بنیان گذاشت که هنوز هم تأثیر آن بر طراحی صنعتی مشهود است. باوهاوس مرکز مدرنیسم و عملکردگرایی بود.

در سال 1919 والتر گروپیوس (Walter Gropius) با متحد نمودن آکادمی‌های هنری وایمار (Weimar) و دانشکده هنرهای صنعتی هنری ون دولده که از سال 1915 از هم پاشیده شده بود، باوهاوس ملی را در شهر وایمار تاسیس کرد. گروپیوس می‌خواست در این مؤسسه‌ جدید، هدف قدیمی خویش را تحقق بخشد که همانا اتحاد جدیدی میان هنر، کارِ دستی و صنعت بود.

بدین منظور باوهاوس ساختار معماری و سازمانی کاملاً جدیدی به وجود آورد. هدف آموزش‌های باوهاوس تربیت مقدماتی شاگردان بود و این آموزش حول محور آزمایش‌های آزاد با رنگ، شکل و مواد اولیه صورت می‌گرفت. هدف آنان ارائه آموزشی یکسان در زمینه فنون هنری و صنایع دستی بود. به همین دلیل همواره دو مدیر؛ هنرمندی که نقش استاد طراحی را داشت، به همراه یک استاد هنرهای کاربردی، در آنجا حضور داشتند.

در آغاز، کلاسی در زمینه‌ معماری وجود نداشت. باوهاوس ابتدا به اکسپرسیونیسم روی آورد و همانند جنبش هنر و پیشه انگلستان و سبک جوانان، خواستار اصلاحات و بازگشت به قرون وسطی گردید.

 دی استایل در باوهاوس

از آغاز دهه 1920 به خصوص تحت تأثیر تئو وان دوسبرگ (Theo van Doesburg) که در باوهاوس تدریس نمی‌کرد اما دوره آموزشی دی استایل را در سال 1922 در نزدیکی باوهاوس در وایمار آموزش می‌داد، زبان رسمی کاربردی و بنیادی ایجاد شد. وان دوسبرگ به شکلی افراطی جهت‌گیری هنری و موضوعات درسی باوهاوس در آن زمان، به خصوص موضوعاتی که ایتن (Itten) تدریس می‌کرد، رد می‌نمود و طرح‌های ساختاری جنبش دی استایل را به دانشجویان باوهاوس عرضه می‌کرد. تأثیر جنبش دی استایل در هلند، پس از سال 1922 با انتصاب لازلو موهولی ناگی (Laszlo Moholy Nagy) به جانشینی ایتن گسترش یافت.

موهولی ناگی یکی از برجسته‌ترین افراد ساختارگرا بود و از گرایشی منطقی و فنی پیروی می‌کرد. به رهبری وی نخستین طرح‌های سودمند صنعتی که نمایانگر گرایش به عملکردگرایی بود در کارگاه فلزات تولید شدند. موهولی ناگی شاگردان خود را از استفاده از مواد اولیه‌ سنتی همچون چوب، نقره و خاک رس بازمی‌داشت و آنان را به استفاده از لوله‌های فولادی، تخته‌های چندلا و شیشه‌های صنعتی تشویق می‌کرد.

در سال 1925 به دلیل فشار دولت جدید محافظه کار، باوهاوس مجبور شد وایمار را ترک نموده و در دِسو (Deso) مستقر گردد. در همان سال مارسل بروئر (Marcel Bruer) مدیر کارگاه تولید اثاثیه منزل شد و نخستین صندلی خود را که از جنس لوله‌ فولادی بود، طراحی کرد؛ در نتیجه، تأکید آموزش باوهاوس را بر طراحی صنعتی و معماری قرار داد. هدف وی علاوه بر تقویت تولید صنعتی، ایجاد محصولات اقتصادی و تولید انبوه برای یک طیف وسیع اجتماعی بود. در نتیجه باوهاوس سازمان فروش و توزیع خویش را در دسو تاسیس کرد و مجموعه‌ای از تولیدات خود را به صورت تولید محصولات صنعتی به بازار عرضه کرد. صندلی‌های ساخته شده از لوله‌های فولادی را تونت می‌ساخت و شرکت راش نیز کاغذ دیواری‌های باوهاوس را تولید می‌کرد.

 "طراحی صنعتی" ، "طراحی" ، "مدرسه طراحی" ، "باوهاوس"